Στη χορεία των Μελιγγιωτών ευεργετών εξέχουσα θέση έχουν οι Αδελφοί Πέτρου, τα παιδιά του Χρήστου Πέτρου, Βασίλειος και Νικόλαος.
Με το κληροδότημα των Αδελφών Πέτρου ασχολήθηκε μόνο ο Γιάννης Λαμπρίδης, ο οποίος μας πληροφορεί, ότι ο αοίδημος Βασίλειος πέθανε στην αλλοδαπή και παρακάλεσε, λίγο πριν το θάνατο του, τον αδελφό του Νικόλαο ώστε ένα μέρος της περιουσίας του να το χρησιμοποιήσει για την ανέγερση και διαρκή διατήρηση σχολείου στους Μελιγγούς. Ο Νικόλαος εκπλήρωσε την εντολή του αδελφού του και έστειλε (1866) στον αρχαίο πάτρωνά του Αλέξιο Μίσιο, 1200 φλωριά καισαροβασιλικά, από τα οποία τα 400 να δαπανηθούν για την ανέγερση του σχολείου, του κοιμητηρίου και την επισκευή της ενοριακής εκκλησίας, και τα υπόλοιπα 800 να κατατεθούν έντοκα, όπου ο Μίσιος έκρινε, για τη μισθοδοσία του δασκάλου. Σχολιάζοντας ο Λαμπρίδης τις ενέργειες του Μίσιου παρατηρεί σωστά, ότι οι εντολές των Αδελφών Πέτρου εκτελέστηκαν και εκτελούνται και εξέφρασε την ευχή, όπως το υπόλοιπο κεφάλαιο, το οποίο ανερχόταν σε 43.000 γρόσια, να κατατεθεί έντοκα στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Πραγματικά το 1869 είχε περατωθεί το νέο σχολείο των Μελιγγών, όπως μας πληροφορεί σχετική επιγραφή γραμμένη σε καφετιά πέτρα αριστερά της εισόδου του σημερινού σχολείου, έγινε το κοιμητήριο, αγοράστηκε η καμπάνα της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που υπάρχει μέχρι τις μέρες μας, και έγιναν και κάποιες επιδιορθώσεις στην ενοριακή εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το σχολείο που ίδρυσαν οι Αδελφοί Πέτρου, λειτουργούσε ως αλληλοδιδακτικό με αρχές ελληνικών μαθημάτων και το έτος 1874 είχε 20 μαθητές και ένα δάσκαλο, ο μισθός των οποίων έφτανε τις 25 τουρκικές λίρες το χρόνο, τις οποίες πλήρωνε το κληροδότημα.
Κλάδος της φάρας των Πετραίων εγκαταστάθηκε, στα μέσα περίπου του 19ου αιώνα, στο Δροσοχώρι Ιωαννίνων, απόγονοι της οποίας δημιούργησαν οικισμό και φέρουν μέχρι σήμερα το επίθετο Μελιγγιώτης.
* Πηγή από το βιβλίο του Παν. Δημ. Τζιόβα Οι Μελιγγοί Ιωαννίνων.